Project Run & Play: signature style

Sinds ik wist dat ik zou deelnemen aan deze wedstrijd heb ik me afgevraagd wat mijn 'signature style' is. Voor het geval dat... En ik had absoluut geen idee. Redelijk klassiek, denk ik, maar toch kleurrijk. Ik weet dat wat ik maak technisch best OK is. En netjes, dat ook. Maar technisch OK en netjes, dat kun je bezwaarlijk een stijl noemen, niet? Wat is dan mijn 'signature style', behalve gewoon veel werk? Een hele tijd heb ik dus niet geweten wat ik zou maken voor deze week.

De broek was er eerst. Die maakte ik in augustus al, voor het geval... Toen wist ik nog niet welke thema's ik zou krijgen, maar ik had wel tijd om te naaien. Ik kon toen helemaal nog niet bedenken wat ik bij de broek zou maken. De stof vond ik bij Jo De Visscher en ik was instant verliefd op het motiefje en de kleuren. Dat het een broek zou worden, wist ik meteen. Ook dat de broek voor de oudste dochter zou zijn. Als patroon gebruikte ik de onderste helft van een jumpsuitpatroon uit Knippie. De wijzigingen bestonden vooral uit het vinden van de goede pasvorm (een jumpsuit is wijder dan een gewone broek) en de keuze voor paspelzakken in de plaats van opgestikte zakken.

Maar ineens wat het zover en haalde ik de finale. Vorige week was ik nog aan het twijfelen of zou doorgaan met de broek of toch nog iets helemaal anders zou bedenken. Het was pas toen ik besefte dat het concept 'signature style' niet hoeft te slaan op een specifiek kledingstuk, maar dat mijn handtekening kan toegevoegd worden aan heel veel stukken, dat ik echt een doorstart maakte. Ik maakte een lijstje van dingen die zeker in de outfit moesten aanwezig zijn, omdat ze vaak in mijn naaiwerk voorkomen: paspelzakken, een detail op de rug, blauw, een beetje roze en Liberty.

Als centraal concept koos ik voor het mixen van prints. Ik heb al langer interesse voor het vinden van een mooi kleurenpalet door het combineren van verschillende stoffen en ik lees ook graag over kleurenleer. Het mixen van prints lijkt voor mij op kleurenleer voor gevorderden.



Het vinden van interessante combinaties is in mijn geval een kwestie van trial and error, want de geheimen van het combineren heb ik nog niet doorgrond, op enkele eenvoudige regels na. Ik spendeer wel behoorlijk wat tijd voor de stoffenkast op zoek naar combinaties die ik mooi vind. Bij de blauwe print van de broek vond ik een double gauze in gebroken wit met cognackleurige stippen. Regel 1 en 2 van printmixen konden meteen worden afgevinkt: zoek een kleur die overeenkomt (het cognackleur zit ook in de print van de broek, en het wit telt ook mee) en combineer een kleine print met een grote print. Check en check.

Deze Nani Iro werd een bloes uit een eenvoudig zelfgetekend patroon. De rug kreeg twee overlappende delen, bovenaan bijeen gehouden door een lint in dezelfde stof. Omdat ik de zelfkant van de stof zo mooi vind, koos ik ervoor om het bloespatroon helemaal tegen de rand van de stof te knippeh en die dan niet om te zomen.

En dan de jas. Dit model zat al een tijdje in mijn hoofd, maar het kwam er maar niet van aan deze jas te beginnen. PR&P was dus de uitgelezen kans om mezelf de spreekwoordelijke schop onder de kont te geven en er eindelijk werk van te maken. Ik vond nepleer in een blauw dat volgens mij prima past bij het blauw van de broek.

Als vertrekpunt koos ik het patroon van de Cockpit uit Homemade Mini Couture. Hoe kom je nu van een pilotenjas bij een bikerjas? Ik koos dit patroon omdat ik J gemakkelijk de jas van haar broer kon laten aantrekken om een idee te hebben van de globale pasvorm van dit patroon. En dat de kraag al helemaal naar mijn zin was, gold als extra argument. De aanpassingen bestonden verder uit het verplaatsen van de nepen in het voorpand en het verbreden van de overkruis, het inkorten van het patroon, het intekenen van een schuine lijn voor de rits, het verplaatsen van de schoudernaden, het versmallen van de mouw en daarna verknippen van de mouw om het aparte stuk met rits in de onderarm te tekenen. In de zakjes moesten uiteraard ook ritsen komen.



Gelukkig had ik het hele plaatje in mijn hoofd, want ik ben er pas vrijdag aan begonnen en zondag werden de foto's al gemaakt. De voering is een gekregen katoen met Toile de Jouy motief in de juiste tint blauw.

Om het geheel af te maken werd een eenvoudig sjaaltje gestikt van een halve stofbreedte Liberty Wiltshire, een klassieke print uit 1933, maar ruim 80 jaar later nog steeds heel mooi.

Ook voor deze laatste keer nodig ik jullie graag uit om door te klikken naar de website van Project Run & Play en je stem uit te brengen voor je favoriete outfit.

Project Run & Play is voorbij gevlogen. Vele malen heb ik mij beklaagd dat ik heb toegezegd om mee te doen, maar uiteindelijk ben ik toch erg blij met het volledige plaatje: 1 jurk, 1 jumpsuit, 1 rok, 1 broek, 1 sjaal, 1 cape, 2 bloesjes, 2 vestjes en een jas. Het was een intensieve periode, maar ik heb ook veel bijgeleerd en genoten van het creatieve proces. Het was mijn bedoeling om deze uitdaging te zien als een kans om nieuwe dingen te proberen en ik denk dat ik daar in ben geslaagd. Het bedenken van outfits vanuit een opgelegd thema haalde me echt uit mijn comfort zone. Ontzettend bedankt aan jullie allen voor de vele aanmoedigingen de voorbije weken. Een extra woord van dank voor meneer en de kinderen voor het geduld en het creëren van ruimte voor het naaiwerk. En ook een dikke merci aan Siegi en Sara voor het nalezen van het Engels en aan Lien voor de kritische blik op de foto's. Jullie zijn van goud!