Van zodra ik de eerste promofoto's van de laatste LMV zag verschijnen op Facebook, wist ik dat ik de Titustrui zou maken. Die trui was precies wat ik al een hele tijd in mijn hoofd had. De stof had ik al lang gekocht. Elke keer ik in het station was, passeerde ik langs het krantenwinkeltje om te zien of het tijdschrift al in de rekken lag. Vorige week donderdag had ik hem in mijn handen. Zaterdag ging ik aan de slag.
Ik liet de pols- en zoomboorden weg en verlengde de panden en mouwen om de boorden eenvoudigweg om te zomen. Omdat ik geen zin had in gedoe met tweelingnaalden koos ik hiervoor een locksteek op mijn gewone naaimachine.
De sjaalkraag werd exact wat ik verwachtte.
Van het kijken op de streepjesstof werd ik bij momenten wel wat duizelig, maar dat is gelukkig niet het geval wanneer meneer de trui aan heeft.
Iedereen blij dus? Neen, toch niet. De trui is te groot. Ik maakte namelijk een belangrijke fout: bij het opmeten keek ik alleen naar de maten in de maattabel en het patroon zelf werd niet aan inspectie onderworpen. Boosdoener is de schouderbreedte. Daar mocht zeker 3 cm af.
Er zit dus maar 1 ding op: gedaan met looptrainingen en marathonplannen, meneer moet gaan bodybuilden.