DRIE

Op 8 februari mocht dit blogje 3 kaarsjes uitblazen! Zoals bij een nieuw jaar past wil ik ook dit jaar even reflecteren over het voorbije jaar en de bijhorende goede voornemens en vooruit blikken naar het volgende (dat al een maand bezig is, maar bon).

Dit was het lijstje met voornemens vorig jaar:

• Ik koop het komende jaar voor de meisjes geen rokjes en geen kleedjes.
• Ik koop voor de jongens geen hemden.
• Ik maak dit jaar voor elk van mijn kinderen een jas (zomer of winter, naar behoefte). 
• Ik maak broeken (lange en korte) voor alle 4 de kinderen, maar het is niet realistisch die allemaal zelf te willen maken. 
• Wat ik dus wel blijf kopen zijn t-shirts, breigoed, ondergoed en jeans, maar ik ga een kasboek bijhouden van wat er het komende jaar aan kleren wordt uitgegeven en ik noteer ook waar ik die koop.
• Wat te goedkoop is om eerlijk te zijn, wordt niet gekocht. 
• Ik sta mezelf toe om stof te kopen (voor de jassen en de broeken zal ik wel moeten), maar mijn stoffenkast mag volgend jaar niet voller zitten dan vandaag.

Over het laatste puntje bracht ik al eerder verslag uit. Tijd voor een update over de rest.

De meeste puntjes mag ik afvinken als (redelijk) geslaagd. Er werd geen enkel rokje en geen enkel hemd gekocht. Ik kocht wel 1 jurkje van Aymara, in breigoed, wat ik niet zelf kan maken. Ik vond niet dat ik daarmee mijn eigen spelregels overtrad.

Het maken van jassen lukte (5 stuks in totaal). Ik kocht daarnaast 1 winterexemplaar voor de oudste zoon.

Het maken van broeken ging minder vlot. Ik maakte er geen enkele voor de jongste dochter, maar gelukkig (allez ja) draagt ze er ook geen. Voor de jongste zoon moet wat dat betreft dringend een tandje worden bijgestoken, want de meeste exemplaren in zijn kast worden alweer te kort. Ik weet al wat gedaan tijdens de volgende Kids Clothes Week.

Zoals voorgenomen hield ik ook alle aankopen qua kinderkledij bij het voorbije jaar.
Werden gekocht voor de 4 kinderen samen:

• t-shirts: 31 (gemiddeld bijna 8 per kind of 4 per kind per seizoen)
• shorts/bermuda's: 6 (1,5 per kind)
• lange broeken/jeans: 7 (bijna 2 per kind)
• gilets/sweaters: 9 (bon, u kan ongetwijfeld zelf rekenen)
• jumpsuits: 2
• jas: 1
• jurk: 1
• pet: 1

• slips/sokken: niet geteld
• kousebroeken: 6
• onderlijvekes: geen, blijkbaar
• handschoenen: 2 paar

• sandalen: 4 paar
• schoenen: 5 paar
• laarzen: 2 paar
• stapschoenen (voor op kamp): 1 paar

Ik hield me niet bepaald in het voorbije jaar, kocht gewoon wat ik dacht dat de kinderen goed konden gebruiken. De grote hoeveelheid t-shirts doet me wel even schrikken. Wat de rest betreft, denk ik dat de kinderen het weliswaar met minder zouden kunnen stellen, maar dat dit geen onredelijke hoeveelheden kleren zijn voor groeiende kinderen. De prijs van al deze stukken hou ik liever voor mezelf (voorlaatste voornemen, check), maar ik heb blijkbaar meer dan de helft van de kledingstukken gekocht met korting. Ongeveer 10% van de gekochte stukken hebben een groen label, alleen is niet altijd even duidelijk wat we daaronder moeten verstaan. Zo goed als alles is voor minstens 95% gemaakt van katoen, sporadisch komt een wollen stuk in huis.

Ik ging ervan uit dat ik van alle kledingstukken zou kunnen achterhalen waar het gemaakt is (made in... op label), maar dat bleek niet het geval. Nogal wat kledingstukken vermelden onvoldoende duidelijk de herkomst. Wel bleken meer stukken dan verwacht in Europa gemaakt (maar daar heb ik dan ook expliciet naar gezocht). T-shirts hebben vaak Portugal op het labeltje staan (Morley, Bellerose, Finger in the Nose en Hartford zijn goed vertegenwoordigd in de kasten), kousen van Collegien komen uit Frankrijk, sandalen van Birkenstock uit Duitsland en de rest van de schoenen meestal uit Italië. Ook Turkije is opvallend vertegenwoordigd. Verder in Azië komt China af en toe voor op de labeltjes. Ik hoop dat letten op de herkomst van de kleren op zijn minst de kans verhoogt dat ze eerlijk gemaakt zijn, maar ik weet het helaas niet zeker.

Naast het uitvoeren van mijn goede voornemens hield ik me het voorbije jaar namelijk ook bezig met zoeken van informatie over duurzaam textiel. Met duurzaam bedoel ik niet alleen ecologisch, maar ook de sociaal (arbeidsomstandigheden van mensen/kinderen die katoen plukken/kledij maken). Door zelf kleren te maken, voel ik me op 1 of andere manier verbonden met andere mensen die ook kleren maken (niet alleen jullie, lezers die ook naaien, maar ook met mensen ver weg in gigantische fabrieken en kleine sweatshops). Elk kledingstuk dat door mijn handen gaat, roept de vraag op hoe iets is gemaakt en door wie (en wordt aan een kritische inspectie onderworpen). Wat de duurzaamheidskwestie betreft, kwam ik heel wat info tegen (onderaan dit bericht een selectie), maar blijven toch heel wat vragen onbeantwoord. Sinds de dramatische gebeurtenis in Rana Plaza in april vorig jaar is er iets meer aandacht voor de problematiek van onethische mode, en is er voor consumenten misschien een klein beetje meer info dan een jaar geleden, maar het blijft toch een heel ondoorzichtig kluwen. Hoe meer je erover leest, hoe complexer het allemaal nog wordt. Ik probeer bvb. in een grote boog om 'fast fashion' heen te lopen, (net zoals zovelen onder jullie 'fast food' zoveel mogelijk vermijden), maar dat is helaas geen garantie op eerlijke kledij, en evenmin op een verbetering van de arbeidsomstandigheden van textielwerkers.

Over het kostenplaatje wil ik ook nog iets kwijt. We hebben geluk dat we hier met 2 een deftige job hebben en dus een mooi en vast inkomen. Ik besef heel goed dat niet iedereen zich merkkledij kan permitteren, dus ik wil zeker geen oordeel vellen over mensen die andere keuzes maken of zelfs geen keuze hebben. Bovendien is 'merkkledij' geen synoniem voor 'ethische kledij'. Ik ben gewoon zoekende in een wereld vol onethische kledij en denk dat kiezen voor kwaliteit en dingen die lang meegaan, naast DIY-en (met eenzelfde streven naar kwaliteit en 'lang meegaan') voor mij een realistische manier is om met de thematiek om te gaan. Maar ik wil ook bijleren en weten wat jouw antwoord is.
(Over dit dilemma schreef Birds of a Tread trouwens dit mooie stukje (lees ook de comments).)

Waar kleren op de onderstaande fotocollage vandaan komen en door wie ze gemaakt zijn, weet ik alvast wel heel zeker: ze komen van onder mijn eigen machine. Gemaakt tussen februari 2013 en februari 2014.



Voor het komende jaar denk ik verder te doen zoals bezig, maar suggesties van uwentwege zijn welkom. Hier alvast mijn nieuwe lijstje:

• toch maar zelf wat t-shirts maken
• inhaalbeweging in de broekenmakerij
• volhouden op het jassenfront
• opnieuw geen rokjes en kleedjes kopen
• opnieuw geen hemdjes kopen
• opnieuw bijhouden wat wordt gekocht

Verder heb ik wel het gevoel dat het afstemmen van het naaiwerk op de behoeften niet zo bevorderlijk is voor de creativiteit en het experiment. Voeg daarbij ook mijn eigen kwaliteitseisen en het wordt bijna een vermoeiende aangelegenheid (gelukkig doen we het graag). Ik moet wel nog een manier vinden om het terug wat meer los te laten. Daarom ben ik wel blij met de ontdekking van het weefgetouw, waarop ik gewoon maar kan uitproberen wat in me opkomt. Hopelijk vind ik ook hier voldoende tijd voor het komende jaar.


Hieronder geef ik een lijstje van interessante links die ik verzamelde het voorbije jaar.

Over katoen:

• De katoensector: een web om de wereld, met vanaf p. 41 info over groene labels en waarvoor ze staan. Er bestaan ook heel veel groene labels die weinig zeggen of die door de kledingmerken zelf bedacht zijn. Merk bvb. op dat je het label OEKO-TEX niet in het lijstje terugvindt (maar wel vaak in kledingstukken). Dat is niet toevallig. Dit label betekent immers alleen maar dat de kleding getest is op de aanwezigheid van schadelijke stoffen in het eindproduct. Het zegt niets over het proces is geen milieukeurmerk.
• Het probleem van subsidies voor katoenteelt

Over uitbuiting in de textielindustrie:

• Uitbuiting van kinderen in de katoenpluk in Uzbekistan
• Nog over Uzbekistan
• De artikels over de Bangladesh-ramp op DeWereldMorgen.be
• Uitbuiting gebeurt trouwens niet alleen in verre landen
• Liesl (Oliver + s) over 'the fast fashion problem'
• Een aantal jaar terug maakte de BBC de reportage 'Blood, Sweat and t-shirts', helaas vind ik die niet beschikbaar op het www. Als je het zelf vindt, let me know.
• Regelmatig ook interessant artikels op de website van The Guardian
• De Koppenreportage over de problematiek vind ik ook niet meer beschikbaar, maar wel nog een artikel erover. Ha, teruggevonden!

Over positieve acties en NGO's:

• Schone Kleren Campagne (en de zusterorganisaties in andere landen)
• Fair Wear Foundation
• International Labor Rights Forum
• Craftivist Collective
• Coletterie over Slow Fashion.

Info voor consumenten:

• Milieu Advies Winkel
• Merken die lid zijn van Fair Wear
• Rank a Brand
• Made-By
• Vraag hoe je kleren zijn gemaakt
• Netwerk Bewust Verbruiken

Winkels:

• People Tree: webshop vol ethische mode
• Georgette: webshop vol ecologische stoffen

Boeken:

• Talking dress
• Veggie in pumps
• Overdressed: The Shockingly High Cost of Cheap Fashion
  

Zal ik anders eens een Pinterestbord aanmaken met deze info?