Gewoonweg Absurd Systeem

Lieve mensen, ik zet even mijn naaisterhoedje af om mijn petje van bezorgde burger op te zetten en maak hierbij handig gebruik van het forum dat mijn blogje biedt. We zitten namelijk met een probleem, eentje waar ik me serieus zorgen over maak. En ik denk dat jullie het me wel zullen vergeven dat hier vanavond geen nieuw hemd, zwierig kleedje of interessant naaitechniekje wordt gepost, want het is een probleem dat jullie allemaal aangaat.

Men (zijnde de heren en mevrouwen verkozenen) was vandaag in het parlement namelijk bezig met het aanpassen van een systeem dat zijn doel compleet voorbijschiet, dat discriminerend werkt, dat intolerantie beloont, dat ondoorzichtig is en onzekerheid creëert. Prima, zou je denken, ware het niet dat de verkozenen er nog een schepje bovenop willen doen...

Waarover gaat het? Over de Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS). Ongetwijfeld heb je er al van gehoord. Zo werd in Leuven een jongere beboet omdat hij spuwde op de openbare weg. Er was het broodjes-op-de-kerktrappen-incident in Mechelen. Er was de dreiging om jongeren te beboeten voor het gooien van sneeuwballen. En dan waren er nog tal van situaties die de media niet haalden.

Wat is het probleem? Op zich was het systeem van de GAS goed bedoeld en er zijn zeker gemeenten waar het systeem efficiënt werkt zoals het zou moeten werken, maar de balans is serieus aan het doorslaan. Om te beginnen is er ongelijkheid en onzekerheid. De term 'overlast', waar het hier om draait, is niet omschreven. Dat is ook niet gemakkelijk, want wat is nu 'overlast'? Voor jou is dat misschien iets anders dan voor mij. En voor jou en voor jou en voor jou nog iets anders. Zo vult ook elke gemeente zelf in wat ze als 'overlast' beschouwt. Met als gevolg dat je verdomd goed moet op de hoogte zijn van het doen en laten op de plaats waar je je bevindt.

Laten we een quizje doen. En wanneer je niet alle antwoorden juist hebt, kun je maar beter reglementen beginnen lezen van alle gemeenten in Vlaanderen waar je toevallig of minder toevallig, af en toe of vaak, vertoeft. Ik geef het verbod, jullie raden de plaats waar het verbod geldt.

• Het is verboden tijdens carnavalsoptochten opgeraapte confetti te gooien.
• Het is verboden om op 1 en 2 november grafzerken schoon te maken.
• Op een andere plaats is het dan weer verboden om op het kerkhof mortel te maken, tenzij in een emmer.
• Het is verboden personen te doen schrikken.
• Het is verboden tapijten uit te kloppen op de openbare weg.
• Het uitleggen van dromen is verboden.

Kom je nog bij? De juiste antwoorden ga ik je niet geven, maar mag je zelf zoeken in PIDMAG. En terwijl je de anekdotes zoekt, lees je best ineens het hele tijdschrift.

Een ander probleem, een beetje technischer ook en een pak minder hilarisch, is dat er belangenvermenging is. Gemeenten gaan eerst zelf bepalen wat ze strafbaar stellen en mogen dan ook beslissen welke sancties ze opleggen. Meer en meer categorieën personen mogen ook de overlast vaststellen. Het principe van de scheiding der machten is je vast bekend en men heeft je wellicht ooit verteld dat dit belangrijk is in een democratie. In dit geval is het dus niet van toepassing.

Er zijn nog wel meer problemen en argumenten; ik ga ze niet allemaal bespreken. Je kan bvb. hier verder lezen, of hier.

Wat me nog het meeste boos en ongerust maakt is het onderwerp van de hervorming. De sancties kunnen vandaag opgelegd worden aan minderjarigen vanaf 16 jaar. Dit alleen al is een probleem en de internationale gemeenschap heeft hierover al zijn (haar?) bezorgdheid t.a.v. ons land laten blijken. Wat men nu wil doen is de leeftijd waarop de GAS van toepassing is, verlagen naar 14 jaar. Jongeren (ook zij die jonger zijn dan 16) werden al eerder danig door het systeem geviseerd maar vanaf nu dus nog meer. De jongeren zelf hebben er helemaal niets aan te zeggen, want vandaag werd bovendien geweigerd om hun vertegenwoordigers op een hoorzitting uit te nodigen. 'No taxation without representation' is een principe dat zo oud is als de straat, maar blijkbaar toch niet opgaat wanneer het over minderjarigen gaat.

De onverdraagzaamheid groeit ten aanzien van wat kinderen en jongeren doen, ten aanzien van wat ze willen en voelen en waarvan ze dromen, ten aanzien van wie ze zijn. Jouw en mijn kinderen worden argwanend bekeken wanneer ze zich in meervoud in de publieke ruimte bevinden, wanneer ze een hoodie aanhebben die niet van het (in blogland zo talrijk aanwezige) kleurrijke soort is, wanneer ze in shoppingcentra en winkels rondhangen, wanneer ze de weg willen vragen of koekjes voor de scouts verkopen. Jouw en mijn kinderen worden (gelukkig) ook geholpen, vertrouwd, begeleid, met open armen en chocomelk ontvangen, aangemoedigd, geprikkeld, gehoord... door mensen zoals jij en ik die niet in de val van de verzuring willen trappen. Wie tot het einde gelezen heeft, wordt hierbij warm opgeroepen om vooral dat laatste te doen. Maar dat had je al begrepen.

Actievoerders van de Ambrassade, Scouts en Gidsen Vlaanderen, Chirojeugd Vlaanderen, Formaat jeugdhuiswerk Vlaanderen vzw, Kazou Vzw, de Gezinsbond en tal van andere organisaties trokken vandaag naar de Commissie voor Binnenlandse Zaken en zetten er hun ‘GAS’-maskers op, waarop ze snel uit de zaal werden verwijderd. Gelukkig kregen ze geen GAS-boete.