Kleur voor de winter

Eerst en vooral aan iedereen die hier langs komt een gelukkig 2015!

Tijdens de kerstvakantie werd hier het stof van de naaimachine geblazen en werd de rommel op de naaitafel opzij geschoven zodat er ruimte vrij kwam om een winterjas te maken voor de oudste dochter.

Deze jas was een oefening in compromissen sluiten. Op het voorkeurenlijstje van de mama staan namelijk klassiek, kraagje, gepaspoilleerde knoopsgaten, kortom, een manteltje. Op het voorkeurenlijstje van de tienerdochter staan sportief, kap, rits, kortom, een anorak.

Het resultaat is iets waar we allebei heel gelukkig mee zijn. De blauwe kleur van de wol doet deugd om naar te kijken op grijze winterdagen. Als patroon gebruikte ik de basis van deze jas. De jas werd wat verlengd en de rits werd onder een flapje verborgen. De vorige versie heeft zakken in de zijnaad. Voor dit exemplaar zorgde ik voor eenvoudige paspelzakken.



De voering was het meeste werk. Als stof kozen we een Echino die qua kleuren perfect past bij de buitenkant. Dat geeft echter onvoldoende warmte, dus werd de stof gewatteerd. Er werd een pakje gemaakt van 3 laagjes: een laag van de stof, een laag wattine en een laag gewone voering. Deze werden op elkaar gespeld en op de stof werden met oplosbare stift de lijnen getekend waarop het bundeltje werd doorgestikt. Bij de eerste poging tekende ik de lijnen op de effen voeringstof. Het resultaat aan de kant van de Echino was echter niet netjes genoeg door het schuiven van de stoffen, waardoor ik alles terug moest lostornen en opnieuw beginnen.

De tweede poging was gelukkig wel goed. De voering voor de mouwen werd niet gewatteerd, want dat was echt te veel werk, anders zouden de mouwen teveel rond haar arm spannen.



De kap kreeg aan de binnenkant een nepbontje, de rest van dit vestje. De lus maakte ik à la Riet, steeds het beste adres voor geniale vondsten.